Dinsdag, 25 februari 2020 Ook dit jaar ben ik half februari voor weer drie weken naar Malawi vertrokken. Zaterdag 15 februari liep ik onder een flauw zonnetje over de tarmac naar het luchthavengebouwtje waar enkele heren in witte schorten, gewapend met water en zeep en een koortsthermometer ons stonden op te wachten. Coronavirus, weet je wel … Ik kon met moeite een opkomende lachbui onderdrukken maar volgde gedwee de instructies. Best niet te veel opvallen als je aankomt

Het lijkt wel een slechte gewoonte te worden … na het eerste verslag van één week Malawi begin ik uitstelgedrag te tonen en kom ik er maar niet toe om iets te schrijven. Na twee weken begint de vermoeidheid te komen die zich na een lange dag als een deken om je heen legt … Er wordt nog wat nagepraat ’s avonds, soms gaat de laptop open en begin je te schrijven maar meestal is de focus weg en wil je enkel nog gaan slapen … Dat levert dus onafgewerkte stukjes verhaal op di