“Oost-Afrika wanhopig door droogte”

“Tropische stormen, overstromingen en cholera: Malawi wordt geconfronteerd met cholera-nood te midden van ernstige klimaatgebeurtenissen”

WHO 23 maart 2022 “Droogte zorgt voor hongersnood in Hoorn van Afrika” oorlog Oekraïne ….. “Als gevolg van het conflict zijn voedsel- en brandstofprijzen gestegen en is de handel wereldwijd verstoord”

De Morgen april 2022

Meer en meer treffen we deze headliners aan in onze ochtendkrant of duidingsmagazine.

Meer en meer wordt mij de vraag gesteld of ik hier niet moedeloos van word?

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik af en toe wel eens diep zucht.

Maar moedeloos worden … neen, niet echt.

Ik probeer het te zien zoals de bevolking in de dorpen: “We have many challenges to take…”

Moedeloos word ik wel van steeds opnieuw de strijd aan te gaan met de Malawese overheid.

Moedeloos word ik van de egotripperij, de corruptie, de onkunde, het totale gebrek aan empathie met de bevolking, …

Moedeloos, boos, gefrustreerd ….

Zo ook verging het mij weer bij het oprichten van een “Under 5 Clinic” aan onze school.

In vorige nieuwsbrieven vermeldde ik al dat we graag gezondheidszorg willen aanbieden voor kinderen tot 5 jaar en hun moeders.

Kroniek van een aangekondigde lijdensweg.

De eerste contacten voor het opstarten van een “Under 5 Clinic”dateren van 4 jaar geleden.

Er werden meerdere meetings georganiseerd met afgevaardigden van de “Zomba District Health & Social Services Office”

Er werden normen opgelegd voor de infrastructuur, er werd een opleiding opgestart voor een begeleider …

En toen kwam corona.

Alles werd stilgelegd.

Enkel de bouwwerken gingen door. In oktober 2021 was het nieuwe gebouw zo goed als gebruiksklaar.

De draad werd terug opgenomen.

Bij ons verblijf in oktober/november 2021 werden vanaf dag 1 opnieuw afspraken gemaakt en bezoeken gepland.

We konden eindelijk terecht bij Dr.Alexander Chijuwa, Director of Health and Social Services.

Plannen voor het “praktijkgebouwtje” werden gewijzigd.

Eensklaps was er sprake van een voorbeeldfunctie die wij moesten invullen ….

Geen standaardplannen maar modern design mèt carpoort, meerdere ruimtes en mogelijkheid om te overnachten …

Kostplaatje 1.000.000-€ ! Ik zweer het u, dit is geen grap en ik heb ook nog op geen enkel moment een lachbui moeten onderdrukken.

Toen mijn verontwaardiging tijdens dit gesprek duidelijk van mijn gezicht was af te lezen

zei de ‘ Director’ in kwestie dat 500.000-€ ook nog goed was. Al vroeg hij zich luidop af wat ik hier kwam doen als ik geen geld had …..

Ik bespaar jullie de beschrijving van wat toen volgde. De buigen of barsten strategie.

Samengevat: een woordenstroom met alle nodige dramatiek en decibels … Ik wist niet dat ik het kon in het Engels …

Bruno die mij heel fijntjes ter orde riep, onze coördinator die trachtte de gemoederen te bedaren en ik die met slaande deuren het gebouw verliet.

Buiten op de parking werd één en ander nog verder besproken want wij zouden ’s anderendaags terug naar België vertrekken. De tweede in rang kwam ons achterna en liet ons verstaan dat we gewoon moesten doen wat we wilden zonder ons veel aan te trekken van de gestelde eisen… (?)

s’’Avonds stelden we nog een volledig nieuw contract op en bij ons vertrek kreeg onze coördinator de opdracht dit zo snel mogelijk te laten ondertekenen en afstempelen door de betrokken personen.

In België begon de winter en kwamen de feestdagen eraan. Corona schoof naar de achtergrond en Oekraïne kwam op de voorgrond.

In Malawi zou het regenseizoen gaan beginnen en zou er kunnen gepland worden.

Het regenseizoen liet op zich wachten tot eind januari en in februari passeerden er twee cyclonen …

26 maart keken we opnieuw door het kleine vliegtuigraampje over het land.

We waren terug voor een maand.

We hadden in de maandelijkse verslagen gelezen dat de “Under 5 Clinic” in februari was opgestart. Zonder officiële vergunning.

Al de eerste woensdag kon ik met eigen ogen zien hoe moeders met zieke kinderen zich aanmeldden op onze school.

Een gezondheidswerker en assistent kwamen wekelijks ter plaatse en onderzochten, testten de kinderen op malaria, gaven medicatie en dienden de prikpil toe bij de moeders die hierom vroegen.

Er werden echter geen borelingen en jonge kinderen gewogen en opgevolgd….

Elke tweede woensdag van de maand werden enkel onze kleuters gewogen.

De draad (die van het contract dat nog altijd niet getekend was) werd direct terug opgenomen. Opnieuw hadden we een maand tijd.

Er werden opnieuw afspraken gemaakt en bezoeken gepland. Er werden afspraken geannuleerd en bezoeken verschoven …

Op Goede Vrijdag, oh ironie, zou het contract ondertekend worden.

Donderdagavond een kort maar duidelijk berichtje om ons eraan te herinneren iets te regelen …???? $ ???

Goede vrijdag, iedereen present. Dat wil zeggen, Dr.Director had een afspraak met de paashaas, Mr.Balakasi, zijn ‘Adjunct’, was wel aanwezig.

Maar er moest toch nog een en ander gewijzigd worden ….

Kinderen wegen en monitoren? Dat vonden ze eigenlijk nogal verwarrend om te organiseren (?)

Waarom toch geen zieke ouderlingen? Omdat wij zieke mensen en kleuters geen goede combinatie vinden.

Maaltijden voor de gezondheidswerker met assisitent werden maaltijdvergoedingen, vervoerskosten die waren voorzien gingen de hoogte in, een carpoort kwam weer even om de hoek piepen …..

Dus, mijn gezicht weer in de verkeerde plooi. En als die plooi erin zit moet je van heel goeden huize zijn om er die uit te krijgen …. Niet dus.

Wij naar buiten met de belofte het contract aan te passen en dinsdag , na het Paasweekend,

ons terug te melden.

Maandagavond: kort berichtjeje dat de verantwoordelijke dinsdag niet op kantoor zou zijn.

We zouden de papieren kunnen binnenbrengen en donderdag terug komen ophalen.

Wij vertrokken vrijdagmiddag terug naar België … Naar timing toe kon dat weer tellen!

Bruno is dinsdag de enveloppe gaan binnenbrengen.

Ik moest in de auto blijven wachten …

Donderdag zijn we terug gegaan.

Ik weer braaf in de auto maar met de afspraak dat, àls de papieren niet zouden ondertekend en afgestempeld zijn, hij me dan zou komen roepen.

Het waren de langste 10 minuten ooit. Onze chauffeur keek er stiekem naar uit om met mij mee naar binnen te gaan en mijn gezicht lag, ter voorbereiding, alvast in een zeer lelijke plooi ….

Maar neen, geen drama, geen verhitte woorden, alles was getekend en afgestempeld!

Door Mr. Balakasi, én door Dr.Alexander Chijuwa, Director of Health and Social Services, Zomba District himself!

Onze “Under 5 Clinic” is officieel erkend en elke tweede dinsdag van de maand worden alle moeders met kinderen tot vijf jaar uit de omliggende dorpen verwacht!

Die avond stuurde Bruno nog een sms naar Mr Balakasi, om hem te bedanken om alle papieren officieel te maken.

Er kwam een berichtje terug … met klachten … over mij …

Ik was onbeleefd, brutaal en respectloos geweest en had het gedurfd de schuld voor alle problemen en vertraging bij hem te leggen.

En toen … heb ik gebogen, heel diep, met de moeders en kinderen uit de dorpen voor ogen.

Ik heb de man, persoonlijk, zeer nederig en uitgebreid mijn excuses aangeboden.

Hij heeft ze aanvaard.

Soms is het goed van eens diep te buigen.

Kroniek van een onverwacht succes.

Zonder buigen of barsten verliep dan weer de installatie van een eigen waterleiding voor onze school.

Om mijn gezichtsplooi te laten recupereren ben ik van deze onderhandelingen ver weg gebleven. Bruno klaarde de job in slechts twee afspraken! Wel een boete moest omdat de leiding voor het dorp twee meter moest verlegd worden.

De combinatie van een eigen watertap met een watertank van 5.000L zorgt ervoor dat er op school altijd leidingwater beschikbaar is.

Wanneer de waterleiding door de regering weer eens voor enkele dagen

wordt afgesloten dan maakt een watertank die steeds automatisch wordt aangevuld een groot verschil.