As in army force ….. as in army worm …..
Als legers rukken ze op, banen zich nietsontziend een weg door de maïsvelden, nestelen zich in de krop en eten alles kaal.
De legerworm - armyworm- zoals hij hier genoemd wordt is een rups afkomstig van de Leucania-vlinder. Dè grote bedreiging voor Afrika de eerstkomende jaren.
Hier in Malawi vernielt hij, net zoals in Zimbabwe en Zambia, de maïsoogst. Actie is dringend nodig, maar voor de Malawese boeren is het voor dit seizoen al te laat, veel te laat .
Begin december was er het probleem van de droogte. De zaden en jonge plantjes konden moeilijk ontkiemen en schoten niet op .
De weinige regen die er de laatste weken viel gaf een kleine boost aan de groei en het leek ons wel of de velden na iedere “shower”, hoe klein ook, aan kleur en frisheid wonnen ….
Tot de eerste berichten van de “armyworms” ons bereikten. De onzichtbare vijand ….
Bij de boeren hoorden we regelmatige met enige verzuchting zeggen dat er toch ondanks alles vrij grote kolven op de planten stonden.
Tot we samen met hen de kolven gingen inspecteren ….. en de kleine, vernietigende vijand aantroffen. Overal !
Voor de mensen hier betekent dit voor de zoveelste keer dat er in april een slechte oogst zal zijn en dus veel minder inkomsten en geen mogelijkheid om voorraad in te slaan.
Te weinig voorraad betekent concreet dat de honger vroeg zal komen …. Normaal gezien moeten ze een jaar rond komen met hun voorraad. Tekorten kunnen aangevuld worden door aankoop van mais op de markt.
Alleen, als je een kleine oogst hebt, heb je niet genoeg inkomsten van de verkoop en dus geen mogelijkheid om mais bij te kopen aan een sowieso hoge prijs in een periode van schaarste.
Voor ons betekent het dat we te weinig mais gaan hebben om in de voedselbank te steken. We zullen weer extra tonnen moeten aankopen ….. en hij gaat van ver moeten komen want ook de buurlanden hebben deze ongenode gasten op bezoek. Een dikke streep door onze rekening ….. Onze plannen om een klas bij te bouwen dienen dus noodgedwongen opgeborgen te worden … .
Gisteren, zaterdag, hebben we nog een bedeling van mais gehad voor de wezen.
Problemen met ongedierte ….. Ondanks alle behandelingen met pesticide zaten de zakken in onze voorraad vol kleine beestjes - weevils - snuitkevers. Eten alle maïskorrels van binnenuit op, wat geeft dat er holle korrels overblijven. …… Ook hier dus nieuwe mais moeten aankopen. Aan een hoge prijs, want schaarste zo net voor de nieuwe oogst.
In maart is er nog een laatste bedeling. 200 weeskinderen, 10 kg elk …… is gemakkelijk te berekenen, dat wel …….
De meeste van de weeskinderen had ik in de loop van de voorbije weken al gezien bij mijn bezoek aan de dorpen en het is hartverwarmend om te zien met hoeveel fierheid ze hun nieuw gekregen kledingstuk dragen.
Nog twee dorpen te gaan maandag en dinsdag. Moeilijk om nog voor iedereen de gepaste maat te vinden maar de ervaring leert dat het uiteindelijk toch allemaal goed komt en dat er niemand met een te grote broek of een te kort jurkje genoegen moet nemen.
In het verslag van oktober ll. vertelde ik over Zade, de man van de fietstaxi, die zonder fiets en dus ook zonder werk zat. We hebben voor hem een tweedehandsfiets gekocht waardoor hij weer geld kan verdienen voor zijn gezin. Heb hem al terug met een passagier zien rijden …… als vanouds. Gelukkig bestaat er ook hier zoiets als een happy-end !
Happy word je ook in het schooltje. De kindjes zijn helemaal met ons vertrouwd en zijn elke ochtend weer zo nieuwsgierig naar wat ik ga doen …..
Morgen en overmorgen gaan we stempelen met champagnekurken !
En woensdag afscheidsfeest ! In de voormiddag met de kinderen. Spelletjes doen, sobo drinken (soort van limonade) en “tigers” eten (fel oranje gezouten maïsstaaf, doet eerder aan isomo denken d an aan iets lekkers, maar kinderen zijn er dol op)
’s Middags staat er rijst en geit op het menu voor de leerkrachten , cooks, cleaners en het Samala Team. Nieuwe hemden voor de heren, blouses voor de dames … èn een tombola met als hoofdprijs een grote reiskoffer !
Maar zo ver zijn we nog niet. Nog twee dagen hard werken en nog wat genieten van de zon want in België is het naar het schijnt erg koud.
We zullen dus maar een truitje in onze handbagage steken. Alhoewel, het warme gevoel van de voorbije twintig dagen houdt de vrieskou wel even tegen.
Warme groet,
Danielle
