Nieuwsbrief 31 oktober 2021
Het gras zal altijd groener zijn,
Aan de andere kant van de heuvels,
Al zien de anderen om ons heen,
Niet verder dan dit ene dal … R. Shaffy
Alweer twee weken verblijven we in ons tweede thuisland. Blij om na 18 maanden weer
terug te zijn. Uitzonderlijk lange afwezigheid, met dank aan Covid-19.
Buiten een mondmasker hier en daar en een emmer water met zeep aan de inkom van de
shop, is er op het eerste zicht weinig te merken van Corona.
Maar schijn bedriegt. Het land kreunt onder de gevolgen van deze pandemie.
Alles is hier net zoals in Europa duurder geworden. Economisch is er weinig tot geen
activiteit. Geen werk. Geen overheidssteun in welke vorm dan ook.
Oktober en november zijn de maanden waarin de bewoners in de dorpen het land
klaarmaken, om als de regen komt, mais te planten.
De eerste week dat we hier waren heeft het uitzonderlijk veel geregend en was het maar
een 16 graden overdag daar waar de normale temperatuur ver boven de 40 graden ligt deze
tijd van het jaar. Zou het regenseizoen dit jaar vroeger beginnen ?
Je zag in de dorpen iedereen in de weer met balen stro om het dak van de woning
waterdicht te maken. En overal mannen, vrouwen en kinderen bezig op het veld om met een
houweel greppels te ploegen.
Komt de regen eraan … ? Wanneer juist is moeilijk in te schatten. Het is kwestie van op het
juiste moment de maiszaadjes één voor één in de grond te stoppen. Met de hand kuiltje
maken, zaadje leggen, kuiltje dichtdoen. Niet te vroeg want zonder regen kan het niet
kiemen; niet te laat want dan is de jonge scheut niet genoeg geworteld en spoelt het weg bij
hevige regenval.
Het is een jaarlijks weerkerend gevecht tegen …, ja, tegen wat eigenlijk …
Het zou zo simpel kunnen zijn.
Dat zie ik dagelijks als ik langs de oud-koloniale tabaksplantage passeer.
Terwijl aan de ene kant van de zandweg alles droog en dor ligt te wachten op hemelwater
staan de velden er hier frisgroen bij. Mooie jonge plantjes in machinaal uitgegraven
mathematisch rechte ploegsneden, constant beneveld door ultra moderne sproeisystemen.
Gelukkig komen de dorpelingen zelden langs deze brede zandweg weg die uiteindelijk naar
de stad leidt.
Gelukkig weten ze niet van het bestaan van supergrote sproeiers en dure
landbouwmachines.
Gelukkig in hun onwetendheid.
Voor hen blijft de strijd met de dorre, onvruchtbare grond. Dit jaar nog meer dan de vorige
jaren omdat door de prijsstijgingen het zo goed als onmogelijk is voor hen om meststoffen te
kopen. De prijs is immers op een jaar tijd zo goed als verdubbeld.
Eén zak van 50 kg kost momenteel 40. 000 Kwatcha, vorig jaar 22.000 . Als je weet dat een
leerkracht bij ons 11.250 Kwatcha verdient dan is de rekening vlug gemaakt.
Wat met de mensen die minder verdienen, wat met hen die geen werk hebben …
Zij zijn genoodzaakt te planten zonder meststof en weten met zekerheid in april een slechte
oogst te hebben … Uitzicht op een lange periode van honger …
Als ze lacht
breekt de hele hemel open … Yevgueni
Vorige week alle dagen naar school geweest.
Het was fijn om vast te stellen dat tijdens onze afwezigheid alles zo goed als mogelijk is
verder gegaan. Door de verschillende lockdowns van de scholen is het schooljaar danig
overhoop gehaald. Wat maakt dat het schooljaar 2020/21 eindigt op 17 november.
Het is dan grote vakantie en op 3 januari begint het nieuwe schooljaar.
We hadden deze keer heel veel nieuw schoolmateriaal bij.
Pedagogisch materiaal, educatief speelgoed maar ook poppen, auto’s en auto speelmatten.
Grote ogen en stralende gezichtjes als je hen met mondjesmaat laat kennismaken met al dat
nieuws.
Veel moet aangeleerd worden zoals het dominospel, dat de leerkrachten superleuk vinden
om te doen. De rijgspelletjes en kralen, de houten naaikaarten ….
En dan de nieuwe poppen !
Hoe behoedzaam de meisjes ze behandelen, als zijn ze van porselein. Met voorzichtige
vingertjes voelen ze aan mutsjes en kleedjes en strelen ze de poppenhaartjes.
Kleine moedertjes in spe, nog onbezorgd en onwetend.
Ook de jongetjes gaan volledig op in hun spel en rijden en tuffen met de autootjes over de
speelmat. Luidruchtig en uitbundig.
Maar allemaal één en al glimlach !
Opzij, opzij, opzij,
Maak plaats, maak plaats, maak plaats
Wij hebben ongeloofelijke haast … H. Van Veen
Gisteren, zaterdag, organiseerden we de jaarlijkse loopwedstrijd in de dorpen.
Deze tweede editie had als primeur een categorie voor dames.
Uit de negen dorpen stuurt elke chief een jongen en meisje uit elke leeftijdscategorie. En dus
ook twee dames. In totaal waren er 90 deelnemers.
Veel toeschouwers, veel ambiance en prettig chaotisch !
Elke deelnemer kreeg bij aankomst een softdrink en de eerste drie van elke leeftijdsgroep
kregen natuurlijk een medaille èn een mooie prijs.
Wegens de warmte werd de start gegeven om 8 u ’s ochtends en tegen de middag was de
laatste “cérémonie protocolaire” achter de rug.
Dan moest alle materiaal terug naar school gebracht worden wat resulteerde in een lange ,
kleurrijke stoet medewerkers en kinderen, stoeltjes en materiaal op het hoofd.
Dan zie je Malawi op zijn best : uitbundig, vrolijk en één en al levenslust.
Onvergetelijke momenten !
Morgen een nieuwe werkweek. We zijn er klaar voor !
Danielle
DRAFTJS_BLOCK_KEY:dosffGisteren, zaterdag, organiseerden we de jaarlijkse loopwedstrijd in de dorpen.
DRAFTJS_BLOCK_KEY:db6lt
