top of page

Zomba 10 april 2022


Onze eerste twee weken Malawi vlogen voorbij.

Twee weken …

Met bijna alle dagen onweer, regen en af en toe een streepje zon

Bijgevolg elke ochtend in vochtige kleren en elke avond in vochtige lakens stappen.

Vroeg opstaan en vroeg (heel vroeg) gaan slapen.

Dagelijks naar school in de voormiddag en in de namiddag een bezoek aan de weeskinderen in een dorp.


Op school gaat het dankzij de inspanningen en het enthousiasme van onze leerkrachten zeer goed.

Onze aankomst hier viel samen met het begin van de tweede trimester. En net zoals bij ons kunnen de allerkleinsten van 2,5 jaar dan in het eerste klasje instappen.

Zo was er nu een tweeling, twee jongetjes, die de eerste dag door de mama gebracht werden. Alle twee in een splinternieuw uniformpje, nieuwe schoentjes en een zakje met pindanootjes voor tijdens de pauze …

Ze stapten dapper mee in de rij naar binnen om het vijf minuutjes later op een huilen te zetten dat alle decibels overtrof. Ze zijn niet meer gestopt met krijsen tot ze ’s middags door de moeder werden opgehaald. Dit scenario herhaalde zich alle dagen tot het einde van de eerste week. Als de ene dan toch eens stopte met huilen, was het broertje daar om hem met een aanstekelijk gehuil opnieuw te doen beginnen …

Ik ben die eerste week niet in dat klasje durven binnengaan want dat zou de zaak zeker geen goed hebben gedaan.

Vorige week was het beter en kwam er regelmatig een aarzelende glimlach in mijn richting. Er kon zelfs al eens gezwaaid worden naar die vreemde blanke vrouw die zomaar vrij rondliep.

Het komt goed, zeker weten !

Het weer is hier dus niet wat het moet zijn. En dat is een understatement.

Voor ons een kleine tegenvaller om niet in de schaduw van een boom in de tuin te kunnen vertoeven tijdens een vrije namiddag.

Voor de mensen hier een ramp.

Het regenseizoen dat normaal in december begint, liet dit jaar lang op zich wachten.

Dat wil zeggen dat het planten moest uitgesteld worden en de oogst verlaat wordt.

Dé formule voor honger!

Toen de eerste regen kwam, kon er eindelijk geplant worden maar het water bleef bij bakken uit de hemel vallen met tot overmaat van ramp twee cyclonen die over het zuidelijk deel van het land raasden.

Het regent hier nog bijna dagelijks en de mais staat er schraal bij. Het is wachten op zon en dan kan er geoogst worden. Half mei misschien?

Niet alleen het slechte weer is de oorzaak van de armtierige maisplanten.

Alles is hier zo ongeveer drie tot viermaal duurder geworden. Dus ook de meststoffen.

Op de uitgeteelde grond maakt een gewas zonder meststof geen kans.

Dagdagelijkse producten zoals zeep, olie en suiker zijn zo goed als onbetaalbaar geworden.

Gewoonlijk geven wij de chiefs in de dorpen een overhemd cadeau, dit jaar schenken we een pakket met olie, suiker en rijst.

Hetzelfde voor onze teammedewerkers. Geen afscheidsmaal dit jaar, wel een pakket met levensmiddelen voor hun gezin. En voor de tweede keer in zes maanden een loonsverhoging van 5 %.


Verleden week was er enkele dagen geen benzine meer te krijgen. In Zomba was er in één benzinestation nog verkrijgbaar. Rijen en rijen auto’s die stonden aan te schuiven …

De grootste uitdaging bij benzinetekort zijn de vele tientallen generators

die de stroomonderbrekingen in de stad opvangen, om die te kunnen laten werken.

Er is sinds drie weken een nieuwe wet uitgevaardigd die verbiedt om jerrycans te vullen met benzine.

Hebben jullie er al eens over nagedacht hoe je een generator met vermogen van 8 kVA naar een benzinestation krijgt ? Wij hier wel en het was een Nederlandse chirurg die met een oplossing kwam : Je betaalt 1 of 2 motorrijders om tig keer een volle tank te laten vullen en je hevelt telkens de benzine over … Je vult je generator en enkele jerrycans als reserve. Problem solved.


Gisteren organiseerden we voor de derde keer onze loopwedstrijd in de dorpen.

Veel volk, veel sfeer en voor het eerst volle zon. Warm, warmer, warmst.

En plots was daar een paraplu om mij te beschermen tegen de zon en tegen het einde van de voormiddag tegen de stortbui die toen losbarstte.


Verder was er 7 april een aardbeving van 4.9 op de schaal van Richter.

Was er een betoging met relletjes tegen het wanbeleid van de regering.

Kochten we twee nieuwe fietsen voor op school.

Zijn er nog altijd heel veel apen bij ons in de tuin, zat er een ongevaarlijke slang op het terras

en zien we ongelooflijk veel mooie kinderen in de dorpen …



Warme groet,

Danielle

Komentarze


Recente berichten
Archief
bottom of page